Met enige regelmaat rijd ik over de A12, tussen Utrecht en Den Haag. Zo ook twee weken geleden. Ter hoogte van Zoetermeer staat een billboard waarop ik die bewuste morgen de boodschap "Het einde is nabij. Blijft u achter? Volg Jezus!". Bij het lezen van deze boodschap moest ik glimlachen. Maar waarom moest ik glimlachen? De boodschap die ik las was nu niet bepaald een boodschap waar je blij van wordt, zeker niet aan het begin van een nieuwe werkdag. Misschien was het de confrontatie met iets ongemakkelijks. De boodschap dat het einde nabij is, hield mij evenwel de dagen na het lezen ervan nog steeds bezig: ‘Het einde waarvan eigenlijk?’ en ‘Wanneer is het dan zover? Morgen al?’…  

Het gaat niet goed met de wereld

Oké, het gaat niet goed met de wereld. De Coronacrisis heeft zijn sporen nagelaten en we staan aan de vooravond van een klimaatcrisis waarvan wij de gevolgen niet kunnen overzien. De wereldleiders die op dit moment in Glasgow samenkomen, roepen dat “dit het moment van de waarheid is”. Ondanks deze klare taal ben ik er nog niet van overtuigd dat deze woorden op korte termijn in concrete daden worden omgezet.
Zo heb ik laatst één van deze leiders horen zeggen dat de duurzaamheidsmaatregelen die we nemen wel betaalbaar moeten zijn. Ik denk dan, het is maar net waar je je geld aan wilt uitgeven: nu de uitstoot van broeikasgassen verminderen of in 2100 nieuwe dijken aanleggen omdat dan de zeespiegel met 1,2 meter gestegen is? Want dat is één van de consequenties als we nu niets doen, aldus een artikel in de Volkskrant.

Tijdens de presentatie van het rapport KNMI Klimaatsignaal ’21, waar dit artikel naar verwijst, is de opmerking gemaakt dat deze stijging “het einde is van het Koninkrijk der Nederlanden”. Waarop de aanwezigen schijnbaar – ik was er niet bij – gelachen hebben. Waarschijnlijk omdat zij geconfronteerd werden met iets ongemakkelijks…

We hebben het kookpunt bereikt

Volgens mij heeft de wereld een verontrustend kookpunt bereikt. Want in plaats van de crises waar we voor staan gezamenlijk en met opgestroopte mouwen aan te pakken, is de polarisatie in onze samenleving groter dan ooit: meningen worden niet meer bediscussieerd, maar uitgevochten door verwensingen en bedreigingen. Het is mijn inziens niet nodig dit te onderbouwen met voorbeelden.
En de huidige schaarste aan grondstoffen is ook niet het gevolg van een steeds duurzamer wordende wereld. Deze schaarste is het gevolg van een maatschappij die steeds meer produceert. Bijvoorbeeld doordat we meer online zijn gaan winkelen, meer aan het klussen zijn geslagen en meer thuiswerkten en daar allerlei elektronica voor nodig hadden. Het lukt ons dus niet te consuminderen in plaats van te consumeren.

De rol van facilitair management       

Wat heeft deze blog met facilitair management te maken? Helemaal niets. Of toch juist heel veel: eerder – toen ik in de spotlight van Facto Magazine stond – heb ik gezegd dat FM in een tijd van crises haar meerwaarde kan laten zien, zowel op operationeel als op tactisch en strategisch niveau. Maar dat niet alleen, FM kan een organisatie bij de hand nemen om de mogelijkheden en onmogelijkheden als gevolg van deze crises inzichtelijk te maken én hier actie op te ondernemen. Als regisseur, in nauwe samenwerking met haar in- en externe partners. Dit is het moment dat FM uit haar eigen schaduw kan treden!

Een kwestie van opstaan en gewoon doen

Lukt het FM uit haar eigen schaduw te treden? De ene keer beter dan de andere keer. Het lukt ons mijn inziens steeds vaker de duurzame optie te kiezen. Goede voorbeelden hiervan te over. Maar is dit voldoende. Nee, nooit. We zullen onze woorden krachtiger moeten omzetten in daden. Bijvoorbeeld door de inrichting van het kantoor minder snel te vervangen en meubilair – ook als dit verouderd is – een tweede leven te geven. Door de koffieautomaten niet te vervangen, maar te reviseren. En door het assortiment in het restaurant niet geleidelijk te veranderen maar met een big bang. Door gewoon te doen. Bij voorkeur met de steun van de organisatie, maar soms misschien ook met wat minder steun van de organisatie: want alleen dan toont FM leiderschap richting een duurzamere wereld. Door het gewoon te doen!

Een nieuw begin

Van nature zet ik graag een roze bril. En ik ben minder fatalistisch ingesteld dan het billboard aan de A12. Ik pleit er dan ook voor de boodschap op het bewuste billboard aan te passen in “Laten we nú opnieuw beginnen”. De vragen die het billboard eerder bij mij opriep, hoef ik hiermee dan niet meer te beantwoorden. En wie jij bij dit nieuwe begin wilt volgen, laat ik helemaal aan jou.